حجت‌الاسلام والمسلمین شیرزاد کمانگر، پژوهشگر پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن کریم طی یادداشتی، نوشت: تعهد در برابر خداوند و دیگران درباره اموال، اسرار و قراردادها، از نشانه‌های شخصیت افراد و آراستگی به اخلاق بشری و خردورزی است و زمینه اعتماد و روابط همدیگر را، مستحکم و سبب گسترش آن می‌شود.

از این‌رو در قرآن در آیه یکم سوره مائده وفای به عهد با خداوند، با خود و بندگان واجب شده است: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد به قراردادهاى خود وفا كنيد» و از سویی در آیات فراوان از عهد و میثاق خداوند در حوزه‌های گوناگون با یهود به‌عنوان اهل کتاب و بنی‌اسرائیل سخن به میان آورده و بی‌تعهدی و پیمان‌شکنی آنان را یادآور شده است. از جمله آنها، خداوند از آنان درباره خداپرستی موحدانه، احسان به والدین، خویشاوندان، یتیمان، مساکین و گفتار نیکو با مردم، اقامه نماز، پرداخت زکات، پیمان گرفته است ولی اکثریت آنان اعراض کرده و پیمان‌شکنی کردند حتی آیاتی از قرآن درباره پیمان‌شکنی دانشمندان و مراجع دینی و علمی آنان سخن گفته، چون از آنان پیمان گرفته که تعالیم تورات را برای مردم بیان کنند و کتمان نکنند ولی آنان پیمان‌شکنی کردند و برای جلب منافع مادی آن را با اندک درآمدی فروختند. 

پیمان‌شکنی یهودیان نسبت به پیامبر(ص)

پیامبر اسلام(ص) پس از ورود به مدینه در پیمان عمومى و خصوصى با سه قبیل بزرگ یهودیان مدینه یعنى بنى‌قینقاع، بنى‌نضیر و بنى‌قریظه کوشید برای امنیت مدینه و مقابله با دشمنان خارجى اقداماتی انجام داده بود. اما هر سه گروه آنان پیمان‌شکنی کردند. بنی‌قریظه با حمایت از مشرکان، تفرقه‌افکنى در میان مسلمانان، همکارى با منافقان، جاسوسى علیه مسلمانان، تحقیر و تمسخر پیامبر و مسلمانان، پیمان‏ شکنی کردند. در مبارزه و جبهه‌گیری در قبال رسول خد با دعوت از قریش و به راه انداختن لشکری عظیم دست جنگ احزاب را به راه انداختند ولی شکست خوردند.

قرآن از یهود بنی‌قریظه در آیه ۱۰ سوره احزاب به «وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ؛ و از زير پاى شما آمدند» و از قریش و مشرکان به «إِذْ جاؤُکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ؛ هنگامى كه از بالاى سر شما آمدند» تعبیر کرده و پبامبر اکرم(ص) هم به پیمان‌شکنی یهود بنی‌قریظه و همکاری آنان با مشرکان و پیروز‌ی بر آنان خبر داده است. 

قرآن در آیاتی از پیمان‌شکنی یهود بنى‏‌نضیر با پیامبر(ع) در پیمان صلح و عدم تعرض آنان سخن گفته و می‌فرماید: «او کسى است که کافران اهل کتاب را در اولین برخورد با مسلمانان از خانه‌‏هایشان بیرون راند، گمان نمى‏‌کردید آنها خارج شوند و خودشان نیز گمان مى‌‏کردند که دژهاى محکم‌شان آنها را از عذاب الهى مانع مى‏‌شود.» آنان قصد توطئه و کشتن پیامبر اکرم(ص) را داشتند و بعد از شکست از منطقه مسکونی و از مدینه بیرون رانده شدند.  

سومین گروه پیمان‌شکن یهود، قبیله بنى‌قینقاع هستند که از سایر یهودیان شجاع‏‌تر بوده و تمکن مالى بیشترى داشتند و نیز نافرمان‌تر از دیگر یهودیان بودند. آنان اولین گروه از یهودیان بودند که پیمان خود با پیامبر(ص) را نقض کردند. زمانى که پیامبر(ص) در غزوه بدر پیروز شد و به مدینه بازگشت آنان سرکشى کردند و پیمانى را که میان ایشان و رسول خدا بسته بودند شکستند. ولی پیامبر(ص) در جمع آنان حاضر شد و فرمود: «اى گروه یهود به خدا سوگند مى‌‏دانید که من رسول خدایم، پس اسلام بیاورید پیش از آنکه خداوند بلایى را که بر قریش نازل کرد بر شما نازل فرماید.» آنها در پاسخ گفتند: «اى محمد، پیروزى بر قریش تو را مغرور نکند، تو با گروهى نادان جنگیده‌‏اى و آنها را شکست داده‌‏اى، در صورتى که ما مرد جنگ و مبارزه‌‏ایم و با ما به جنگى خواهى آمد که تاکنون با کسانى همانند ما نجنگیده‏‌اى.» آنان با پیامبر اعلان جنگ کردند و در دژهاى خود جاى گرفتند. پیامبر(ص) به‌سوى آنان حرکت و فرمان محاصره داد و آنان شکست خوردند و بعد از مدینه رانده شدند و آیه ۵۸ سوره انفال «وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ عَلَى سَوَاءٍ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْخَائِنِينَ‏؛ و اگر از گروهى بيم خيانت‌دارى پيمانشان را به سويشان بينداز تا طرفين به‌طور يكسان بدانند كه پيمان گسسته است زيرا خدا خائنان را دوست نمى‌دارد.» ناظر بر پیمان‌شکنی آنان است.

یهودیان؛ سخت‌ترین دشمنان نسبت به مسلمانان

طبق تعالیم قرآن و گواهی تاریخ یکى از گروه‌های دارای بغض و کینه بزرگ نسبت به مسلمانان و سرسخت‌ترین دشمنان اسلام، قوم یهود بوده‌اند، همان‌طوری‌ که قرآن در آیه ۸۲ سوره مائده مى‏‌فرماید: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ؛ مسلماً يهوديان و كسانى را كه شرک ورزيده‏‌اند دشمن‏‌ترين مردم نسبت به مؤمنان خواهى يافت.» 

قرآن در آیاتی از آنان سخنانی به میان آورده است که می‌تواند برخاسته از همان روحیه دشمنی سرسخت آنان باشد. نمونه‌هایی از آنها به شرح زیر اشاره می‌شود:

آتش‌افروزی آنان برعلیه مسلمانان: «كُلَّمَا أَوْقَدُوا نَارًا لِلْحَرْبِ؛ هر بار كه آتشى براى پيكار برافروختند.‏»(سوره مائده/ ۶۴) 

اذیت کردن پیامبر(ص) و مؤمنان: «لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى وَإِنْ يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ؛ جز آزارى اندک هرگز به شما زيانى نخواهند رسانيد و اگر با شما بجنگند به شما پشت نمايند سپس يارى نيابند.»(آل عمران/ ۱۱۱) و «وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرً؛  و از آنها كه پيش از شما كتاب آسمانی داده شدند يعنی يهود و همچنين از آنها كه راه شرک پيش گرفتند سخنان آزاردهنده فراوان خواهيد شنيد.»(آل عمران/ ۱۸۶)

استهزاى دین: «وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَعْقِلُونَ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد كسانى را كه دين شما را به ريشخند و بازى گرفته‏‌اند چه از كسانى كه پيش از شما به آنان كتاب داده شده و چه از كافران دوستان خود مگيريد و اگر ايمان داريد از خدا پروا داريد.»(مائده/ ۵۸) 

اغواگرى و گمراه ساختن مؤمنان: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ؛ آيا به كسانى كه بهره‏‌اى از كتاب يافته‏‌اند ننگريستى، گمراهى را مى‌‏خرند و مى‏‌خواهند شما نيز گمراه شويد.»(نساء/ ۴۴)

بازگرداندن مسلمانان از ایمان: «وَقَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ؛ و جمعی از اهل كتاب از يهود گفتند: برويد در ظاهر به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز ايمان بياوريد، و در پايان روز، كافر شويد و باز گرديد، شايد آنها از آيين خود باز گردند.» (آل عمران/ ۷۲)

انتقام‌گیری از مسلمانان: «قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ وَأَنَّ أَكْثَرَكُمْ فَاسِقُونَ؛ ای اهل کتاب، آیا جز این را بر ما عیب می‌گیرید که ما به خدا و آنچه از سوی او بر ما نازل شده و آنچه پیش از ما بر پیامبران فرود آمده ایمان آورده‌ایم؟ و این عیب‌جویی شما به سبب این است که بیشتر شما فاسق هستید.»(مائده/۵۹)

مددگیری از رسانه برای معرفی اسلام

آیا چنین اقداماتی نمی‌تواند از روحیه دشمنی و کینه‌ورزی آنان به اسلام، پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان بوده باشد؟ البته نمی‌شود آنها را منحصر به زمان خاصی نمود بلکه امروز هم با روش‌های نو و آمیخته با تکنیک‌های پیشرفته رسانه‌ای، از هر تلاشی دریغ نمی‌ورزند.

همان‌طوری‌ که گفته شد صهیونیست‌ها برای تثبیت خود بیش از هر چیزی بر روی رسانه‌ها و ابزار‌های تبلیغاتی حساب باز کرده‌اند. به گفته گارودی «صهیونیست‌ها بی‌آنکه در جهان ما ریشه و اصالتی داشته باشند، توانسته‌اند به مدد پول، قدرت سیاسی و ابزار رسانه‌ای سلطه خود را بر کانون‌های قدرت در اروپا و آمریکا بگسترانند.» با نفوذ در رسانه‌ها، در جهت به‌کارگیری شیوه‌های گمراه‌کننده به‌منظور معرفی اسلام به‌عنوان یک جنبش انعطاف‌ناپذیر و مخالف تمدن و خطری جدی برای جهان تلاش کنند.

صهیونیست‌ها می‌دانند بدون تغییر در باور‌های فرهنگی، ملی و معنوی دیگر جوامع امکان دستیابی به اهداف خود را ندارند، در تکاپوی تغییر باور‌ها و ارزش‌های انسانی، تخریب اعتقادات مذهبی ملت‌ها با اشاعه ضد ارزش‌ها، ترویج مفاسد اخلاقی، خشونت و پول‌پرستی برآمدند. ولی به اراده خداوند ناکام خواهند بود همان‌گونه که در آیه هشتم سوره صف آمده است: «يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ؛ مى‏‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند و حال آنكه خدا گر چه كافران را ناخوش افتد نور خود را كامل خواهد گردانيد.» چنانکه یهود بنى‌نضیر را شکست داد و از خانه‌هایشان بیرون و آواره کرد و به دست توانمند مسلمانان به کیفر اعماشان هم خواهند رسید. 

بی‌رحمی و قساوت قلب؛ ویژگی بارز یهودیان

یکی از ویژگی‌های بارز یهودیان، بی‌رحمی و قساوت قلب آنان است. قرآن، درباره بی‌رحمی و رفتار خشونت آمیز یهودیان سخنانی گفته است که به‌طور خلاصه و فهرست‌وار به آنها اشاره می‌شود: قرآن از بی‌رحمی یهود نسبت به پیامبران با کشتن و اسیر کردن آنان به‌خاطر روحیه نافرمانی و تجاوزگری‌شان خبر داده است. حتی آنان نسبت با همکیشان خود هم بی‌رحم بوده و دشمنى و کینه‌توزى با همدیگر دارند و دنیاطلبى آنان سبب بروز درگیرى‏‌هاى خونین میان خود جهت شکست یکدیگر و آواره کردن بیان کرده است.

آنان در کشتن آمران به عدالت هیچ ترحمی ندارند و نسبت به مسلمانان هم درصدد انتقام هستند و آیات زیادی در قرآن آمده است که یهودیان، به‌خاطر بی‌تعهدی‌ها و بی‌رحمی‌ها، مورد خشم و لعنت الهی قرار گرفتند و حضرت داوود و عیسی(ع)، به‌خاطر روحیه تجاوزگری و نافرمانی و جلوگیری نکردن آنان از منکرات، لعنشان کردند. آنان کسانی هستند حتی علاوه بر لعنت خداوند مورد لعن فرشتگان و تمامى انسان‌ها هم قرار گرفتند. همان‌طوری‌ که گوستاو لوبون فرانسوی می‌گوید: «یهودیان دارای هیچ تمدنی نیستند و هنوز در مرحله امت‌ها و انسان‌های‌های وحشی هستند و از لحاظ اثرگذاری در تاریخ تمدن صفرند. اگر ما بخواهیم صفات یهود را در چند کلمه خلاصه کنیم، باید بگوییم گه یهود مانند انسان‌هایی هستند که تازه از جنگل وارد شهر شده و همیشه از صفات انسانی بی‌بهره بوده‌اند، چراکه همچون پست‌ترین مردم روی زمین زندگی می‌کنند و همیشه مردمی سفاک و وحشی هستند و در کشتن افراد و در رفتار آنان در ملاحظه جنس و سن ترحمی وجود ندارد و آتش زدن و آوارگی از لوازم سفاکی آنان است.»

از باب نمونه در سحرگاه نهم آوریل ۱۹۴۸ نیرو‌های اسرائیلی با یورش به روستای دیر یاسین ده‌ها زن و مرد و کودک علاوه بر قتل، قطعه قطعه و مثله کرده و آنان را در چاه دهکده افکندند و در سال ۱۹۵۳ با حمله به دهکده قبیه ۶۶ نفر کشته، ۷۵ نفر مجروح و ۴۵ خانه منهدم کردند و در سال ۱۹۵۶ با حمله به غزه به خانه‌های شهرخان یونس ۲۷۵ نفر را کشتند و در همین سال در کفر قاسم قتل‌عام کردند و در سال ۱۹۷۶ در تل زعتر دو هزار نفر را کشتند و در آوردگاه صبرا و شاتیلا قتل‌عام کردند. این آمار نشان می‌دهد که یهودیان صهیونیسم بویی از انسانیت نبرده‌اند و ذره‌ای از رحم و مروت برخوردار نیستند و از زمان اشغال فلسطین تاکنون از هرگونه رفتار وحشیانه، قتل و غارت، آتش زدن و ترور با مردم فلسطین دریغ نورزیدند. 

امروز هم مشاهده می‌شود که آنان رفتار بی‌رحمانه و وحشیانه خود را به اوج رساندند و متأسفانه کشور‌های مدعی حقوق بشر هم، پشتیبانی و دفاع همه جانبه از آنان می‌کنند.

روابط دوستانه با صهیونیسم مورد نهی خداوند است

با مطالبی که از نژادپرستی، خیانت، پیمان‌شکنی، سرسختی در دشمنی و بی‌رحمی یهودیان بیان شد دولت‌های اسلامی و ملت‌های مسلمان در برابر آنان که غاصبانه فلسطین را اشغال کردند و سالیان متمادی وحشتی‌ترین رفتار‌ها را با ساکنان آن دیار داشتند و دارند چه اقداماتی باید انجام دهند؟

باید متذکر شد که براساس آموزه‌های قرآن، روابط دوستانه و صمیمانه با دولت یهودی صهیونیسم، مورد نهى خداوند قرار گرفته و حرام شد (آل‏ عمران/ ۱۱۸ و مائده/ ۵۱ و ممتحنه/ ۱۳) و چنین روابطی با آنان عملی ناپسند شمرده شد و عذاب سخت الهی را در پی خواهد داشت (مجادله/۱۴ و ۱۵) و به‌عنوان انجام وظیفه از باب دفاع از مظلوم، باید از فلسطینیان مظلوم، از هر نوع کمکی دریغ نورزند و از هرگونه حمایت نسبت به دولت غاصب صهیونیسم در گفتار و عمل، خودداری کنند. همان‌طوری‌ که جمهوری اسلامی ایران در بیش از چهار دهه، هیچ‌گونه روابطی با دولت غاصب فلسطین نداشته و همیشه دیگران را برحذر داشته است.

امام خمینی(ره) بعد از پیروزی انقلاب اسلامی علاوه بر یادآوری حمایت‌های مختلف به فلسطینیان، جمعه پایانی هر ماه مبارک رمضان را به‌عنوان روز قدس قرار داده تا همه مسلمانان هوشیاران از اسرائیل غاصب اظهار برائت جسته و فلسطینیان را مورد حمایت قرار دهند و مقام معظم رهبری هم همان راه و مواضع امام امت را ادامه می‌دهند.

منبع: خبرگزاری ایکنا