پژوهشی است پیرامون ارکان دین و مؤلّفه‌های دینداری.
پدیدآورندگان با اشاره به مفهوم دین، آن را مجموعه‌ای از عقاید و سلسله دستورهای عملی و اخلاقی که از سوی خداوند برای راهنمایی و هدایت بشر آمده است می‌دانند و دینداری را اعتقاد قلبی و اظهار زبانی و انجام مناسک و شعائر آن می‌دانند. نویسندگان مؤلّفه‌های اصلی دین را معرفت و باور به خداوند، پیامبران، ملائکه، کتاب‌های آسمانی و انجام فرایض و تکالیف دانسته و راهکارهای پرورش دینداری را اصلاح بینش آدمی، آراستگی به ظواهر عملی، مرزشناسی حدود، کنترل نفس، دشمن‌شناسی، تقویت عزّت نفس و اقامه شعائر می‌دانند و نتیجه می‌گیرند که مؤلّفه اصلی دین و ارکان و ابعاد آن را باید در حوزه‌های معرفتی، عاطفی و عملکردی جستجو نمود.