بیان روش‌های مناظراتی امام باقر(ع) در ارائه استدلال‌های قرآنی می‌باشد. به اعتقاد نویسنده شیوه مناظرات امام باقر(ع) براساس حکمت و موعظه و با استناد به قرآن بوده است. وی با ذکر چندین مناظره، پاسخ‌های قرآنی امام را ارائه می‌دهد و بیان می‌کند که امام در مناظرات خویش، به دور از خشونت با لحنی نرم وارد گفت‌وگوها می‌شدند و حقوق دیگران را در ضمن مناظره مراعات می‌کردند به سخنان دیگران گوش می‌دادند و سعی می‌کردند به صورت گزیده سخن گویند و مطالب خود را برای طرف مقابل طوری مطرح نمایند که قابل فهم باشد. هم‌چنین آن حضرت در مناظرات به اصلاح افکار و خواسته‌های افراد که ناشی از برداشت غلط از آموزه‌های دینی می‌شد می‌پرداخته و امر به معروف و نهی از منکر را نیز در حین مناظره از یاد نمی‌بردند؛ لذا تمام شیوه‌های آن حضرت مطابق با آداب و دستورات قرآن بود. ایشان در مناظره با قتاده مصری وی را از تفسیر به رأی منع نمود، در مناظره با اسقف مسیحی علم امامت را به او نشان داد و در مناظره با یکی از سران خوارج با استدلال به آیات قرآن او را در تأیید امامت علی(ع) و سیره ایشان در حکمیت متنبّه ساخت.